Özet
Türkiye’de Geçmişten Günümüze Ekoturizm ve Bilimsel Farkındalığı
Ekoturizm olgusu ilk olarak 1987 yılında Ceballas-Lascurian tarafından, insanın olumsuz etkilerinin nispeten az olduğu alanlara manzara, bitki örtüsü ve hayvanların yanı sıra geçmişte ve günümüzde halen bulunan kültürel kaynak değerlerine hayranlık duymak, hoşlanmak ve özel bir çalışma yapmak için yapılan seyahatler olarak tanımlanmıştır. Kısaca ekoturizm temelde doğal çevreyi korumayı amaçlayan aktivitelerdir. Türkiye sahip olduğu zengin coğrafya ve doğal kaynaklar nedeniyle doğa turizmi türleri açısından önemli potansiyele sahiptir. Ülkemizde kış, sağlık, yat, kongre turizmi, ekoturizm, vb. turizm türlerinin gelişmesine; yatırımların doğal, tarihsel ve doğal çevreyi koruyucu ve geliştirici şekilde gerçekleşmesine yönelik politikaların belirlendiği 2001 – 2005 yıllarını içine alan Sekizinci Kalkınma Planı’nda yer alan ekoturizm giderek önem kazanmaya başlanmıştır. Bu çalışmada Türkiye’nin peyzaj öğeleri içerisinde yer alan doğal ve kültürel kaynakların ekoturizm pazarı açısından alternatif olarak değerlendirilmesi ve ekoturizme kazandırılması kapsamında yapılan çalışmalar incelenmiştir. Bu kapsamda yıllara göre ekoturizm farkındalığının belirlenmesi ve ekoturizmin sürdürülebilir gelişimi ile ilgili temel oluşturulmaya çalışılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Ekoturizm, Farkındalık, Doğal kaynaklar, Kültürel kaynaklar, Peyzaj.
